reis, mensen, voedsel, activiteiten en natuur

Hola!

Ondertussen ben ik alweer twee weken onderweg. Na een reis van 49,15 uur –deur tot deur-  zit ik nu in Ayacucho. Hoe de voorbereiding en uitvoering hiervan verliep zie je in onze vlog. Deze gaan we ongeveer wekelijks  bijhouden, alles op z’n Peruaans natuurlijk, het komt wel een keertje. Net als deze blog trouwens.

In Nederland heb ik verkondigd dat Ayacucho een klein bergdorpje is, maar dit blijkt een beetje een understatement. Ik woon hier bij pastor Maxwel, zijn vrouw Aracelly en hun zoontje Lucas van vier tussen de prachtige bergen in een uitgestrekte stad. Thirza, Remon en Christine wonen iets verderop bij een ander gezin. De natuur is heel mooi, maar ook heel droog, veel polvo – stof. Behalve een arend en massa’s muscito’s heb ik niet veel dieren gezien. Het gezin is heel leuk, voornamelijk met Aracelly praat ik veel. Wanneer het lastig is om mee te praten in het Spaans praat Aracelly voornamelijk en antwoord ik met si, si, si, en vraag ik af en toe naar de betekenis van een woord. Een goed systeem want Engels is hier geen optie.  

Wat ik heel fascinerend vind zijn de mensen hier, voornamelijk qua lichaamsbouw. Wij vallen trouwens ook enorm op, Gringo’s/ Gringita’s worden we hier (liefkozend) genoemd, blank en blond. Remon, Thirza en Christine zijn hier reuzen en ik ben voor het eerst in mijn leven langer dan (bijna) iedereen. In de 1,5 week dat we hier rondlopen hebben we twee andere blanke mensen ontmoet, een Amerikaanse dominee die hier op visite was en toevallig een Nederlandse vrouw in de winkel. Daarnaast heb ik een paar verdwaalde toeristen gezien, maar die kan je op één hand tellen.

Qua activiteiten doen we van alles wat. Verven in de kerk, wandelen, omgeving en cultuur verkennen (voornamelijk veel muziek en traditionele dansen!). De hele dag hoor je hier muziek en zie je mensen bewegen. Ook eten we heel veel samen. Ze eten hier lekker, heel - heel erg veel en enorm voedzaam. Veel brood, rijst, aardappels en vlees. Eten laten staan of afslaan is niet beleefd dus geen optie. Daarnaast eten ze hier zoet! Alles is met suiker, alleen al door de koffie of thee gaat meer dan 4 eetlepels suiker. Gelukkig staat de suiker wel vaak als een apart potje op tafel. Haha, bewaar wat groenten voor me in Nederland por favor.

Wat ik heel indrukwekkend vond is ons bezoek aan Moyopata. Iedere week gaan Maxwel en Aracelly hier met nog een paar mensen uit de kerk naar toe. Voor de kinderen organiseren ze dan een leuke middag met spelletjes en daarna hebben ze in groepen bijbelstudie. De mensen die daar leven zien er niet goed uit aangezien het daar heel warm en droog is. Er is daar geen riool en dus geen stromend water aanwezig. Natuurlijk wist ik wel dat er mensen in deze wereld leven die het echt niet goed hebben, maar nu ben ik voor het eerst echt in zo’n omgeving geweest en dat heeft me de ogen geopend. Deze ervaring neem ik sowieso mee naar Nederland. Heftig, maar heel belangrijk om hiervan (meer) bewust te zijn.

Morgen gaan we nog een prachtige tour doen met een bus, naar +- 4000 m hoogte. Hier heb ik heel veel zin in! Verslag komt later. In Ayacucho blijven we nog tot en met donderdag. De nacht van donderdag op vrijdag gaan we met de bus naar Lima, waar we zullen beginnen aan onze eerste stageperiode.  

In het begin vond ik het heel vermoeiend, maar in de afgelopen twee weken heb ik al veel geleerd en voelt het hier steeds meer als een thuis. Ik voel me goed! Ben heel dankbaar dat ik een onderdeel van dit gezin mocht zijn. Hoe gastvrij de mensen hier zijn en op welke manier ze leven voor God is  heel inspirerend.

Nu ga ik Lucas ophalen vanuit school,

Hasta Luego, en tot ziens!