Lima, Ica en Huaraz

Buenos dias!

Ik zit ondertussen alweer vier weken in Lima en vandaag gaan we hier alweer weg. Wohoo!Mijn laptop is stuk (soort van; aan-uit aan-uit aan-uit) dus een blog bijhouden gaat nu wat traag. Wanneer je niet zo veel zin hebt in negatief gezeur, skip dan vooral het Lima gedeelte en lees alleen de tekst onder de kopjes Lima en Huaraz.

- Lima

Christine, Thirza en ik woonden bij elkaar in een gastgezin en Remon bij een ander gezin. ´Ons´ huis is heel mooi, maar er wordt maar een klein deel van gebruikt. Anamaria en Cesar zijn sjieke mensen. Ze hebben bijvoorbeeld een hele mooie eet- en woonkamer maar over hun antieke meubelsets  liggen allemaal doeken die er alleen af gaan tijdens speciale avonden. Wij zaten voornamelijk in het keukentje of op onze kamer en ik liep veel op mijn tenen, als je begrijpt wat ik bedoel. 

Iedere ochtend liepen Christine, Thirza en ik wat zenuwachtig de deur uit. Het hele huis is beveiligd met alarmen. Hoe vaak deze per ongelijk af zijn gegaan heb ik niet meer bij gehouden, maar je kan ons in ieder geval een trofee geven voor de meest originele manier om een alarm aan te zetten. Als ik er aan terug denk was dat best avontuurlijk, deze ochtendverhalen komen in NL :-)
Ik wist niet dat ik zo’n ongelofelijke hekel kon ontwikkelen aan geluiden. Heel mijn Lima ervaring zit vol met HARDE GELUIDEN! Geroep in de klas, op straat, in de bus en getoeter, gefluiten en gealarm overal. Chévere.

De eerste ochtend heeft Cesar ons het bussensysteem uitgelegd. In het begin leek dit een grote toeterende en schreeuwende puzzel, maar al snel wisten we hoe we er mee om moesten gaan en kwamen we er achter dat we deze 40 minuten heen en 40 minuten terug liever iedere dag lopend doen. Dit gaat namelijk even snel en je kan relaxter wakker worden. Het enige vervelende daaraan is dat je iedere tocht tien pakjes sigaretten binnen krijgt. Zo - veel - uitlaatgassen. Al deze bussen en taxi's hier zijn opzich ook al een hele ervaring, toch best leuk om te weten hoe je je daarin moet gedragen.

Stage was ok! Op collegio San Andres hebben we de afgelopen vier weken stage gelopen. Daarnaast gingen we de dinsdag en donderdagavond meteen na stage naar de universiteit San Marcos, lange dagen. Op San Andres mochten zelf weten in welke klassen we stage gingen lopen en kregen we veel vrijheid in,. eigenlijk alles. 

In het begin moest ik oprecht mijn best doen om niet in slaap te vallen, maar na een tijdje kreeg ik ideeën die ik kon uitvoeren en dus ook meer energie. Er zijn op de school veel lieve mensen en ze lijken zich hier snel aan je te hechten. In en na Ayacucho hadden we dat ook heel sterk ervaren, nog steeds krijgen we heel veel berichtjes binnen dat we zo gemist worden. Bijzonder, lief en een beetje zenuwachtig.

Qua natuur heb ik nog niet veel meer ontdekt. Wel voor het eerst echt grote kakkerlakken gespot. Dood - levend, in huis - buitens huis, vliegend en lopend, noem maar op. Toch niet mijn favoriete beesten. Pap en Fred: ik hoor en zie wel veel vreemde vogels die een heel mooi geluid hebben! Zal ze in NL laten zien.

Nou goed, Lima afgekraakt-  ik heb me ingehouden! We deden ook leuke dingen, om dit waar te maken vluchtten we in de weekenden Lima uit:

- Ica

Zo zijn we het tweede weekend naar Ica geweest. Dat ligt met de bus ongeveer 5 uur van Lima vandaan en dat was fantastisch! Onderweg heb ik vanuit de bus heel mooi een soort dolfijnen zien zwemmen en springen. We reden langs de kust, bijzondere omgeving! Luisterend naar muziek kan ik uren naar buiten kijken en heerlijk helemaal opgaan in dat moment.
Minder dan een kilometer van onze slaapplek was het stadje Huacachina. Dit is een oase wat omgeven wordt door zandduinen. Daar hebben we twee dagen gesandboard, gecrosst door de duinen, verschillende soorten wijn geproeft, gedanst en veel leuke mensen ontmoet. De omgeving voelde als één grote speelplek. Zie de foto’s en video’s!

- Huaraz

Het derde en het laatste weekend zijn we naar Huaraz gegaan. Dit is een stadje hoog in de bergen, 3052 m. Donderdagavond zijn we daar na een reis van 9 uur aangekomen. We hadden van tevoren al een hostel geboekt dus daar konden we meteen terecht. Fijn hostel! Na een paar minuten hadden we meteen een tour kunnen boeken voor de volgende dag vroeg in de ochtend.

Die ochtend werd ik wakker alsof ik de hele nacht had gefeest, de hoogte hakte er enorm in met hoofdpijn en uitdroging. Het is beter om eerst even de tijd te nemen om te wennen, maar die tijd hadden we helaas niet. Met de bus gingen we een heel stuk omhoog en onderweg hebben we een paar keer stil gestaan bij wat bijzondere plekken. Uiteindelijk waren we aangekomen op > 5000 m. hoogte. Meer hoofdpijn! Het is haast facinerend hoe je lichaam op deze hoogtes reageert. 
Vanaf dit punt moesten we nog ongeveer 40 minuten omhoog lopen naar Glaciar Pastoruri. Ik heb serieus nog nooit zo'n zware wandeling gehad. Na een tijdje begonnen mijn handen en hoofd te tintelen en had ik het gevoel dat ik ieder moment in slaap kon vallen. Om de paar meter even zitten of liggen was niet overbodig. Klinkt extreem, zo voelde het ook haha. Toch uitendelijk aangekomen bij de gletsjer en was alles sowieso de moeite waard! Savonds hadden we niet veel energie meer over en hebben we een chille avond gehad met de andere backpackers.

De tweede dag moesten we om 05:30 klaar staan voor de Laguna 69. Dit is een dagtocht hoog in de bergen naar een prachtig ijsblauw meer, 4600 m. Ook deze tour begon weer in de bus, onderweg waren we al langs een prachtig blauw meer en hadden we goed een uitzicht op de metershoge ijstoppen van de Cordillera blanca. Prachtig! Ik heb geprobeerd het op de foto te zetten, maar in het echt is het natuurlijk nog 10x mooier. De wandeling duurde lang en het was zwaar, maar ik had het gevoel dat ik mijn lichaam onder controle had. Dat viel me mee, eenmaal boven aangekomen konden we uitrusten bij het prachtige meer! Dit was echt zoals op de plaatjes, #nofilter en één van mijn mooiste uitzichten ooit! Die nacht daarop ben ik nog vaak wakker geworden om de foto's weer even terug te kijken en om na te genieten. Heel indrukwekkend!

Achteraf hoorden we dat er een maand geleden nog iemand van onze leeftijd tijdens deze wandeling was overleden. Hoogteziekte is hier wel echt een dingetje. In Cusco gaan we wat meer tijd nemen om te wennen aan de hoogte.

De laatste dag in Huaraz wilden we nog goed besteden met een laatste activiteit en besloten we om te gaan rotsklimmen. Dit was ook heel leuk, maar na een tijdje begon het hard te regen waardoor we (volgens de gids) écht naar huis moesten. Ik heb helaas maar één keer kunnen klimmen. Jammer, maar ok. 'S avonds weer gezellige avond gehad in het hostel en om 22:30 zaten we in de bus terug naar Lima.

Op dit moment zit ik op stage achter de computer de bruiloft van mijn zus te volgen en vanmiddag gaan we naar Mancora! Dit wordt een heel goedkope reis van 20 uur in de bus. We moeten voor een nieuw touristenvisum even de grens over naar Ecuador. Mancora ligt op de route en heerlijk aan het strand! Daar gaan we de komende dagen uitrusten en mijn verjaardag vieren :-) 

Vergeet vooral niet om de foto's te kijken! Alles staat een beetje door elkaar, maar je kan ze als het goed is op volgorde van datum zetten. Nouja, anders past een beetje chaos er wel bij. En onthoud, in het echt is alles nog 10x mooier!

Tot snel!