A M A Z O N E R E G E N W O U D

Deze maand bestaat Annie Sóper, de stageschool 27 jaar en volgens de Peruanen is dat reden genoeg voor een hele maand feest. Gezellig, maar ik vind het geldverspilling. Er wordt veel geld besteed aan feesten en weinig geïnvesteerd in het onderwijs en in de kinderen zelf. Goed, wel hadden we hierdoor een week vakantie, en daar hoor je me niet over klagen. Wij besloten om alvast naar Iquitos te gaan. De grootste stad ter wereld dat alleen bereikbaar is met de boot of met een vliegtuig en de grootste stad in het Amazone regenwoud. De reis met de boot duurt 3 dagen, zoveel tijd hadden we helaas niet, dus pakten wij het vliegtuig.  Eenmaal in Iquitos hadden we al snel een goede deal gevonden voor een tour van 3,5 dag in de jungle – yeah.

De jungle, waar:
vissen kunnen vliegen  -  bomen als slangen andere bomen verstikken  -  planten zich verweren met gifstekels -  je op moet passen voor kleine beetjes  -  apen je nieuwsgierig aankijken  -  mensen praten over de energieën tussen mens, dier en land - iedere avond een voorstelling van onweer te beschouwen is - grijze en roze dolfijnen zwemmen - je opgegeten kan worden door piranha’s – zelf piranha’s kunt eten- je je vervoert in slanke, houten bootjes: Lanchas

Vanuit Iquitos hebben we een paar uur in de auto gezeten naar het stadje Nauta. Hiervandaan startte onze tour en dat begon natuurlijk in een lancha. Vanaf dat moment konden we ons alleen nog maar te voet of over water verplaatsen.

Na een paar uur op het water heb ik meteen wat geleerd over de denkwijze van de mensen in deze omgeving. Het geloof in moeder aarde (Pachamama) leeft en ze voelen de energieën tussen mensen, dieren en de natuur. Zo ook onze gids, hij is opgegroeid in een community in de jungle, lees: indianen. En na even met hem gepraat te hebben kreeg ik te horen dat mijn energie matcht met die van de natuur en precies daarna vloog er een vuurvliegje in mijn haar, hoe typisch. Ik moest dit opvatten als een bevestiging, positief begin van de reis.

Aangekomen bij de lodge (houten eetkamer en slaapkamers op palen) werden we begroet door heel – veel – dieren. Grote padden, bidsprinkhanen, spinnen, gekko’s, nog veel meer en heel erg veel muggen. De rivieren staan op dit moment laag en we zaten dus precies in de periode van droogte, warmte en veel muggen. Van 6 uur ’s avonds tot  6 uur ’s ochtends moesten we lange kleding dragen tegen de muggen, ook omdat we in een malariagebied zaten. Daarnaast moesten we veel repelente (deet 50%) opsmeren, maar daarmee ben ik na een tijdje mee gestopt. Dit goedje voelt giftiger op de huid dan alle muggen bij elkaar. Ik heb trouwens nog een heel verhaal over een het bezoek aan een Peruaans gezondheidscentrum voor malariavaccinatie/pillen, komt in NL!

Pica/ picadura = jeuk of pijn, dus niet aanraken. Dat geldt helaas voor heel veel dieren. De dagen daarop hebben we veel activiteiten ondernomen. Lange wandelingen, veel in de boot gezeten, mensen leren kennen uit een community, wild gekampeerd, piranha’s gevangen en gegeten, roze en grijze dolfijnen gespot, geluisterd naar het orkest van de jungle, schorpioenen gehoord, een tarantula gevangen, constant water geschept uit het bootje en heel erg veel genoten.

Een heel bijzonder moment was op een avond in het bootje. We voeren terug naar onze lodge en het was al bijna donker. Zoals iedere avond begon het te onweren en al snel waren we omgeven door lichtflitsen; voor, achter en naast en ons. De vuurvliegjes waren onze lampjes en om ons heen zagen we de vissen springen. Er waaide een heerlijk briesje en we hoorden alleen de krekels en een beetje het gebrom van de motor.  Met ons bootje tot aan de rand in de Amazone en met de roze en grijze dolfijnen in mijn herinnering had ik het gevoel dat we aan het varen waren in een schilderij.

Het was zo bijzonder! Ik wil graag meteen alles vertellen, maar de verhalen in het geheel komen in Nederland. Voor nu heb ik nog wat foto’s en een filmpje.

We zitten nog tot zaterdagochtend in Moyobamba. Dan nemen we het vliegtuig naar Cusco, met de bus zou dit een reis van meer dan 50 uur zijn , iets te veel van het goede. In het Cuscogebied hopen we een 8-daagse trekking te doen inclusief de  Rainbowmoutains en Machu Piccu. We zitten dan weer in een heel hoog berggebied.  Daarna gaan we naar Arequipa, ook een berggebied met een prachtige canyon. Ook daar hopen we een meerdaagse trekking te doen. We hebben dan 3,5 week om te reizen; lekker zelfstandig en daar heb ik zó veel zin in!